مردها که چنین گریه در فقدان همسر میکنند

بعد مرگ همسر خود خاک بر سر میکنند

خاک گورش را به کیسه سوی منزل میبرند

دشت داغ سینه ی خود لاله پرپر میکنند

روز و شب با عکس او پیوسته صحبت میکنند

دیده را از خون دل دریای احمر میکنند

در میان گریه هاشان یک نظر با قصد خیر

بر رخ ناهید و مینا و صنوبر میکنند

بعد چندی  کز وفات جانگداز او گذشت

بابت تسلای خود فکر دیگر میکنند

دلبری چون قرص ماه وخوشگل و کم سن وسال

جانشین بی بدیل یار و همسر میکنند!

کج نیندیشید فکر همسر دیگر نی اند

از برای بچه هاشان فکر مادر میکنند

مردی از حکیمی پرسید:

-چرا خدا از راه بوته ی خار با موسی (ع)صحبت کرد؟

حکیم پاسخ داد:

-اگر هم درخت زیتون یا بوته ی تمشکی را انتخاب می کرد همین سوال را میکردی.اما سوالت را بی پاسخ نمیگذارم:خدا بوته خار بیچاره و کوچکی را انتخاب کرد تا بگویدبر روی زمین جایی نیست که ((او))حضور نداشته باشد.

 معلم: الفباي فارسي رو بگو ببينم. شاگرد: الف � ب � پ � ت � ث � چهار � پنج � شش � هفت... معلم: الفباي انگليسي رو بگو ببينم. شاگرد: ا � بي � سي � چهل � پنجاه � شصت � هفتاد... معلم: الفباي يوناني رو بگو ببينم. شاگرد: آلفا � بتا � ستا � چهارتا � پنج‌تا ... معلم: نخواستم بابا يه شعر بگو. شاگرد: نابرده رنج گنج � پنج � شش � هفت...

غضنفر پشت موتور گازی نشسته بوده و هی از یه بنز جلو می‌زده ...

راننده بنز عصبانی می‌شه به موتوری می‌گه : آقا تو چطور از من جلو میزنی ؟
میگه : ببخشید ... كش شلوارم به آینه بغل شما گیر كرده !!!

به رستم چنین گفت اون جومونگ!

ندارم ز امثال تو هیچ باک
که گر گنده ای من ز تو برترم
اگر تو یلی من ز تو یلترم

رستم انگار بهش برخورد، یهو قاطی کرد و گفت:

منم مرد مردان ایران زمین
ز مادر نزادست چون من چنین
تو ای جوجه با این قد و هیکلت
برو تا نخورده است گرز بر سرت

جومونگ چشماشو اونطوری گشاد کرد و گفت:

تو را هیچ کس بین ایرانیان
نمی داندت چیست نام و نشان
ولی نام جومونگ و سوسانو را
همه میشناسند در هر مکان
تو جز گنده بودن به چی دلخوشی
بیا عکس من را به پوستر ببین
ببین تی وی ات را که من سوژشم
ببین حال میدن در جراید به من
منم سانگ ایل گوکه نامدار
ز من گنده تر نامده در جهان
تو در پیش من مور هم نیستی
کانال ۳ رو دیدی؟ کور که نیستی

در اینحال رستم پهلوان، لوتی نباخت و شروع به رجز خوانی کرد:

چنین گفت رستم به این مرد جنگ
جومونگا ! تویی دشمنم بی درنـگ
چنان بر تنت کـــوبم ایـــن نعلبکی
که دیگر نخواهی تو سوپ، آبــکی
مگـــر تو نـــدانی که مـن کیستم؟
من آن (تسو) سوسولت! نیستم
منم رستم، آن شیر ایــران زمین
(بویو) کوچک است در نگاهم همین

بعد از رجز خوانی رستم پهلوان، جومونگ از پشت تپه ای که آنجا پنهان شده بود آمد:

جومونگ آمد از پشت تل سیاه
کنارش(یوها) مــادر بی گنـاه!
بگفت:هین! منم آن جومونگ رشید
هم اینک صدایت به گوشــم رسید
(سوسانو) هماره بود همسرم
دهــم من به فرمان او این سرم
چون او گفته با تو نجنگم رواست
دگر هر چه گویم به او بر هواست!

و بعد از حرفهای جومونگ درد دل رستم آغاز گردید:

و این شد که رستم سخن تازه کرد
که حرف دلش گفت (پس کو نبرد؟!)
بگفت ای جومونگا که حرف دل است
که زن ها گـــرفتند اوضــاع به دست
که ما پهلوانیم و این است حالمان
که دادار باید رسد بر دل این و آن!

و اینچنین شد که دو پهلوان همدیگر را در آغوش گرفتند و بر حال خود گریه سر دادند:

بگذار تا بگرییم چون ابر در بهــــــاران
کز سنگ ناله خیزد بر حال ما جوانان

کرگدن گفت : اما من نمی توانم با کسی دوست بشوم . پوست من خیلی کلفت و صورتم زشت است . همه به من می گویند پوست کلفت .


دم جنبانک گفت : اما دوست عزیز ، دوست داشتن به قلب مربوط می شود نه به پوست .



کرگدن گفت : قلب ؟ قلب دیگر چیست ؟ من فقط پوست دارم و شاخ .



دم جنبانک گفت : این که امکان ندارد ، همه قلب دارند .



کرگدن گفت : کو ؟ کجاست ؟ من که قلب خودم را نمی بینم !



دم جنبانک گفت : خب ، چون از قلبت استفاده نمی کنی ، آن را نمی بینی ؛ ولی من مطمئنم که زیر این پوست کلفت یک قلب نازک داری .



کرگدن گفت : نه ، من قلب نازک ندارم ، من حتماً یک قلب کلفت دارم .



دم جنبانک گفت : نه ، تو یک قلب نازک داری .
چون به جای این که دم جنبانک را بترسانی ، به جای این که لگدش کنی ، به جای این که دهن گنده ات را باز کنی و آن را بخوری ، داری با او حرف می زنی .



کرگدن گفت : خب ، این یعنی چی ؟



دم جنبانک جواب داد : وقتی که یک کرگدن پوست کلفت ، یک قلب نازک دارد یعنی چی ؟!
یعنی این که می تواند دوست داشته باشد ، می تواند عاشق بشود .


کرگدن گفت : اینها که می گویی یعنی چی ؟


دم جنبانک گفت : یعنی ... بگذار روی پوست کلفت قشنگت بنشینم ، بگذار ...



کرگدن چیزی نگفت . یعنی داشت دنبال یک جمله ی مناسب می گشت . فکر کرد بهتر است همان اولین جمله اش را بگوید . اما دم جنبانک پشت کرگدن نشسته بود و داشت پشتش را می خاراند .

داشت حشره های ریز لای چین های پوستش را با نوک ظریفش برمی داشت . کرگدن احساس کرد چقدر خوشش می آید . اما نمی دانست دقیقاً از چی خوشش می آید .


کرگدن گفت : اسم این دوست داشتن است ؟
اسم این که من دلم می خواهد تو روی پشت من بمانی و مزاحم های کوچولوی پشتم را بخوری ؟



دم جنبانک گفت : نه اسم این نیاز است ، من دارم به تو کمک می کنم و تو از اینکه نیازت برطرف می شود احساس خوبی داری ، یعنی احساس رضایت می کنی . اما دوست داشتن از این مهمتر است .



کرگدن نفهمید که دم جنبانک چه می گوید اما فکر کرد لابد درست می گوید . روزها گذشت ، روزها ، هفته ها و ماه ها ، و دم جنبانک هر روز می آمد و پشت کرگدن می نشست ، هر روز پشتش را می خاراند و هر روز حشره های کوچک را از لای پوست کلفتش بر می داشت و می خورد ، و کرگدن هر روز احساس خوبی داشت .



یک روز کرگدن به دم جنبانک گفت : به نظر تو این موضوع که کرگدنی از این که دم جنبانکی پشتش را می خاراند و حشره های پوستش را می خورد احساس خوبی دارد ، برای یک کرگدن کافی است ؟



دم جنبانک گفت : نه ، کافی نیست .



کرگدن گفت : بله ، کافی نیست . چون من حس می کنم چیزهای دیگری هم هست که من احساس خوبی نسبت به آنها داشته باشم . راستش من می خواهم تو را تماشا کنم .



دم جنبانک چرخی زد و پرواز کرد ، چرخی زد و آواز خواند ، جلوی چشم های کرگدن . کرگدن تماشا کرد و تماشا کرد و تماشا کرد . اما سیر نشد . کرگدن می خواست همین طور تماشا کند . کرگدن با خودش فکر کرد این صحنه قشنگ ترین صحنه ی دنیاست و این دم جنبانک قشنگ ترین دم جنبانک دنیا و او خوشبخت ترین کرگدن روی زمین .

وقتی که کرگدن به اینجا رسید ، احساس کرد که یک چیز نازک از چشمش افتاد .


کرگدن ترسید و گفت : دم جنبانک ، دم جنبانک عزیزم ، من قلبم را دیدم ، همان قلب نازکم را که می گفتی . اما قلبم از چشمم افتاد ، حالا چکار کنم ؟



دم جنبانک برگشت و اشک های کرگدن را دید . آمد و روی سر او نشست و گفت : غصه نخور دوست عزیز ، تو یک عالم از این قلبهای نازک داری .


کرگدن گفت : اینکه کرگدنی دوست دارد دم جنبانکی را تماشا کند و وقتی تماشایش می کند ، قلبش از چشمش می افتد یعنی چی ؟


دم جنبانک چرخی زد و گفت : یعنی این که کرگدن ها هم عاشق می شوند .



کرگدن گفت : عاشق یعنی چی ؟



دم جنبانک گفت : یعنی کسی که قلبش از چشمهایش می چکد . کرگدن باز هم منظور دم جنبانک را نفهمید ، اما دوست داشت دم جنبانک باز حرف بزند ، باز پرواز کند و او باز هم تماشایش کند و باز قلبش از چشمهایش بیفتد .

کرگدن فکر کرد اگر قلبش همین طور از چشم هایش بریزد ، یک روز حتماً قلبش تمام می شود . آن وقت لبخندی زد و با خودش گفت :

من که اصلاً قلب نداشتم ! حالا که دم جنبانک به من قلب داد ، چه عیبی دارد ، بگذار تمام قلبم برای او بریزد !!!!!!!!!

..
..
..

سعی کن تنها باشی زیرا تنها بدنیا آمده ای و تنها از دنیا خواهی رفت ،

 بگذار عظمت عشق را درک نکنی

زیرا آنقدر عظیم است که تو را نابود خواهد کرد.

دوستی واقعی به رشد خود ادامه خواهد داد 

حتی در دورترین فاصله ها .

عشق واقعی نیز اینگونه است.